ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΑΣΚΗΣΗ

Γράφει η Μαρία Ζουμπούλογλου-εκπαιδευτικός

Οι Ολυμπιακοί αγώνες που έγιναν και στη χώρα μας προάγουν ως γνωστόν την ειρήνη και τον αθλητισμό.
Η αθλητική αγωγή βοηθά στη σωστή ανάπτυξη του οργανισμού του ατόμου, διαμορφώνει τη συνείδησή του, συντελεί στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του και εν κατακλείδι παράγει πολιτισμό.

Οι αρχαίοι πρόγονοί μας είχαν εντοπίσει τη σπουδαιότητα της αθλητικής αγωγής, γι’ αυτό ακριβώς είχε πρωταρχική θέση στη μόρφωση των νέων και τα γυμναστήρια ήταν πάντα ασφυκτικά γεμάτα από αθλητές και θεατές.
Παράλληλα δεν έλειπαν από τη ζωή τους διαρκώς οι διοργανώσεις αθλητικών αγώνων σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο.
Μάλιστα πίστευαν ότι ένα καλλιεργημένο πνεύμα με πολλαπλές και ανώτερες αναζητήσεις μπορεί να συνυπάρξει μόνο με ένα αρμονικά διαπλασμένο σώμα γεμάτο υγεία.

Οι παιδοτρίβες, λοιπόν, ήταν οι άνθρωποι που οδηγούσαν τους νέους στη σωστή ανάπτυξη του σώματός τους και τους δίδασκαν τους νόμους-αρχές για την ευγενή άμιλλα, για έναν καλό και δίκαιο αγώνα.
Πρωταρχική αρχή που διδάσκονταν από τους γυμναστές τους οι νέοι ήταν το «ευ αγωνίζεσθε».
Άλλη βασική αρχή που τους έδιναν ήταν ότι η νίκη δεν ήταν ο μοναδικός σκοπός του αγώνα.

Σήμερα είναι αρκετά διαφορετική η κατάσταση.
Η Φυσική Αγωγή είναι ένα σύνολο κινητικών δραστηριοτήτων, ασκήσεων και αθλημάτων, που αποσκοπούν κυρίως στην ανάπτυξη της επιδεξιότητας, στην απόκτηση αθλητικών έξεων, ώστε το άτομο σε όλη του τη ζωή να γυμνάζεται και να ασκείται.
Ταυτόχρονα αποβλέπει και στη σωματική, βιολογική, ψυχοπαιδαγωγική, κοινωνική και γενικά σε μια σωστή και υγιή ανάπτυξη του ατόμου.

Είναι κοινώς αποδεκτό ότι στην ελληνική εκπαίδευση πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια, η Φυσική Αγωγή ταυτίζεται με τη βαθύτερη σημασία του όρου στην αρχαιότητα.
Τα αναλυτικά προγράμματα για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης βασίζονται σε μια κοινή φιλοσοφία, που περιλαμβάνει ένα σύνολο ποικίλων ασκήσεων και υπάρχει μια αυξανόμενη διαβάθμιση, δηλαδή η μια βαθμίδα συμπληρώνει την προηγούμενη και την ολοκληρώνει.
Φτάνοντας, λοιπόν, τα παιδιά στην αποφοίτηση του Λυκείου, θεωρητικά και με βάση τη φιλοσοφία των Αναλυτικών Προγραμμάτων, έχουν γυμνασθεί σωστά και έχουν αποκτήσει συνήθειες αθλητικές που θα τους βοηθήσουν, ώστε σε όλη τους τη ζωή να αθλούνται, μ’ άλλα λόγια εθίζονται «στη δια βίου άσκηση» που είναι και ο ανώτερος στόχος της γυμναστικής.

Με την απλή σωματική άσκηση διατυμπανίζουν διαρκώς οι γιατροί ότι προλαμβάνουμε πολλές αρρώστιες, ενώ μειώνονται οι τιμές σε κάποιες άλλες.
Επιπλέον η ψυχική μας κατάσταση είναι άριστη, νιώθουμε ευεξία, αισιοδοξία, και είμαστε πιο φιλικοί προς τους συνανθρώπους μας.
Επίσης με τον αθλητισμό και κυρίως με τα ομαδικά αθλήματα έχουμε τη δυνατότητα να συναναστρεφόμαστε κι άλλους συνανθρώπους, να αποτελούμε ομάδα με κάποιους και να αγωνιζόμαστε για ένα κοινό σκοπό, τη νίκη της ομάδας.

Δύσκολο, λοιπόν, το έργο των σύγχρονων γυμναστών.
Πρωτίστως θα πρέπει να εφαρμόσουν τη διδακτέα ύλη, να χρησιμοποιήσουν την ήπια άσκηση, να φροντίσουν να κυριαρχεί στο μάθημα η χαρά και η ψυχαγωγία, ενώ ο μακροπρόθεσμος στόχος τους είναι να εθιστούν τα παιδιά «στη δια βίου άσκηση» που είναι ένας από τους βασικότερους παράγοντες της μακροβιότητας.

Την ευθύνη για τον εθισμό των νέων σ’ αυτή την κατεύθυνση δεν την έχουν μόνο οι καθηγητές της Φυσικής Αγωγής αλλά και η Πολιτεία, η οποία πρέπει να φροντίσει να υπάρχουν πολλές και ποικίλες αθλητικές εγκαταστάσεις που να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις όλων των ηλικιών και όλων των προτιμήσεων.